شرح : « ظاهرا مراد اينست كه شخص راه پيما به كار ديگرى كه جز افعال نماز نيست اشتغال نداشته باشد غير از راه رفتن كه استثناء شده و بعنوان مثال از راندن شتر ياد شده است » .
باب ( در بيان علَّتى كه بخاطر آن نمازگزار نماز مغرب و نوافل آن را در سفر و حضر شكسته نميخواند و تمام مىكند ) 1317 - از امام صادق عليه السّلام پرسيدند : چرا نماز مغرب سه ركعت و نوافل پس از آن چهار ركعت مقرّر شده و در سفر و حضر آن را كوتاه يا شكسته نميتوان خواند ؟ آن حضرت فرمود : همانا خداوند تبارك و تعالى هر نمازى را دو ركعتى بر پيامبر خود ( بعنوان تكليف ) فرو فرستاد ، و رسول خدا صلَّى الله عليه و آله بهر نماز در حضر دو ركعت افزود و در سفر آن دو ركعت را انداخته و نماز را به صورت اوليّه باقى گذاشت ، مگر نماز مغرب و نماز صبح را ، پس از زمانى پيامبر صلَّى الله عليه و آله نماز مغرب را ( دو ركعت به شرحى كه گذشت ) ميخواند كه خبر ولادت حضرت فاطمه عليهما السّلام را برايش آوردند پس از شكرگزارى به پيشگاه خداوند عزّ و جلّ بپاس مولود به دنيا آمده يك ركعت به نماز مغرب افزود ، مدّتى ديگر گذشت تا زمانى كه حضرت امام حسن عليه السّلام به دنيا آمد و رسول خدا صلَّى الله عليه و آله براى شكرگزارى

136