صدوق - رحمة الله - در توضيح خبر ميفرمايد : همانا مراد آن حضرت اينست كه هر گاه بيم فوت وقت نماز ندارد آن را تمام بخواند ( يعنى در محلّ اقامت ) و اگر بيم دارد كه وقت نماز فوت شود و از دست برود آن را كوتاه كند ( يعنى در راه ) و مؤيّد اين نظر حديث آتى است كه :
1289 - در كتاب حكم بن مسكين نقل شده است و گويد : امام صادق عليه السّلام در مورد شخصى كه در وقت نماز از سفر خود باز ميگردد ، فرمود : چنين شخصى اگر بيم از دست شدن وقت نماز نداشته باشد بايد نماز را تمام بخواند ، و اگر بيم دارد كه وقت نماز فوت شود در اين صورت بايد نماز را كوتاه كند . و مفاد اين حديث موافق خبر إسماعيل بن جابر است كه گذشت .
1290 - اسحاق بن عمّار از امام موسى كاظم عليه السّلام سؤال كرد كه هر گاه شخص مسافر باشد ، آنگاه از سفر بيايد و داخل در محدودهء خانه هاى كوفه شود آيا نماز را تمام مىكند يا همچنان كوتاه بجا مىآورد تا داخل خانه يا محلَّهء خويش گردد ؟
آن حضرت فرمود : البتّه نماز را كوتاه ميگزارد تا زمانى كه به خانه خود ( و يا اهل و قبيله خويش كه لابد در يك كوى و برزن مجتمع بوده‌اند ) وارد شود .
1291 - سيف تمّار از امام صادق عليه السّلام روايت كرده گويد : يكى از ياران ما ( شيعيان ) به آن حضرت عرض كرد : روش معمول ما اينست كه چون در منزلى

124