باب ( در بيان نماز سفر ) 1265 - از زراره و محمّد بن مسلم روايت كرده‌اند كه گفتند : به امام باقر عليه السّلام عرض كرديم : در مورد نماز در سفر چه ميفرمائيد چگونه و چند ركعت است ؟ آن حضرت فرمود : همانا خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد : « * ( وَإِذا ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ ) * - الآية » ( يعنى : و هر گاه در زمين سفر كنيد بر شما حرجى نيست كه نماز را كوتاه كنيد يا از آن بكاهيد ) پس قصر كردن نماز در سفر واجب مىشود همان گونه كه تمام گزاردن نماز در حضر واجب است ، گويند : گفتيم : خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد :
« بر شما حرجى نيست » و نميفرمايد : چنين كنيد ( يعنى بلفظ امر نفرموده قصر كنيد كه دلالت بر وجوب نمايد ) پس چگونه قصر و كوتاه ساختن در سفر همانند تمام كردن نماز در حضر واجب باشد ؟ آن حضرت فرمود : مگر خداوند عزّ و جلّ در سعى ميان صفا و مروه نفرموده : * ( فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَيْه أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِما ) * ( يعنى :
هر كه حج يا عمره كند حرجى نيست بر او كه سعى صفا و مروه كند ) آيا نمىبينيد كه سعى صفا و مروه واجب است زيرا خداوند عزّ و جلّ در كتاب خود آن را ذكر فرموده و پيامبرش در بيان آيه سعى ميان صفا و مروه را بفعل آورده است ، و به همين ترتيب كوتاه ساختن نماز در سفر عملى است كه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله به كار

110