عليهم السّلام روايت نموده كه از پيغمبر خدا صلى الله عليه و آله سؤال شد : كدام ثروت بهتر است ؟ فرمود : زراعتى كه صاحبش آن را بدست خود كشته و بثمر رسانده ، و زكاة آن را بپردازد ، عرض شد : پس از كشاورزى كدام دارائى بهتر است ؟ فرمود :
گلَّه دارى كه خود گوسفندانش را در چراگاههاى بارانگير مىچراند و نماز مىخواند و زكاة مىدهد . عرض شد : پس از گوسفند كدام مال بهتر است ؟ فرمود : گاودارى كه بامداد و شامگاه به صاحبش خير مىرساند و شير مىدهد . عرض شد : پس از گاودارى كدام ثروت بهتر است ؟ فرمود : درختان بلندى كه در گل و لاى ريشه دارند و قد برافراشته‌اند و با وجود كم رسيدن باران به آنان ميوه مىدهند ، و در خشكسالى خوراك مردم را فراهم مىكنند ( منظور نخل خرما است ) . سپس فرمود :
چه چيز خوبى است درخت خرما ، هر كس آن را بفروشد بهايش مانند خاكسترى است كه در قلَّهء مرتفعى باشد ، و در روز طوفانى تند بادى بر آن وزد و آن را پراكنده نمايد ، مگر اينكه به بهاى آنچه فروخته نخل ديگرى بنشاند ، عرضه داشتند : اى پيامبر خدا پس از درخت خرما چه دارائى بهتر است ؟ حضرت سكوت فرمود ، مردى عرض كرد : پس چرا در بارهء شتر چيزى نفرموديد ؟ فرمود : بدبختى ،

8