گرديم ، زيرا ما گروهى بيابانگرد هستيم ( و نمىتوانيم زياد خدمت برسيم ) ، فرمود : اى قيس بدرستى كه با هر عزّت خوارييى مىباشد ، و زندگى را مرگ بهمراه است ، و بدنبال اين سراى عاريت منزل جاويد ديگرى ! براستى براى هر چيز حسابرس و نگهبانى است ، هر عمل نيكى را پاداشى ، هر كردار بدى را كيفرى ، و هر چيزى را پايانى است ! اى قيس ! ناگزير بايستى مونسى با تو بگور آيد كه او زنده است در حالى كه تو مرده اى ، و هر دو با هم در يك قبر خواهيد بود ، هر گاه بزرگوار باشد گراميت خواهد داشت ، و اگر پست و فرومايه باشد تو را فرو گذارد و بفريادت نرسد ، سپس با تو همنشين گردد ، و برانگيخته نخواهد گشت مگر همراه با تو ، و تو هم جز با او سر از گور برندارى تا بسوى محشر شتابى ، و جز از ناحيهء او بازپرسى نشوى . بنا بر اين ، همنشين خود را غير از كردار شايسته برمگزين ! زيرا عمل نيك مايهء آرامش تو خواهد بود ، كه اگر زشت باشد جز آن از هيچ چيز ديگر در هراس نباشى ، و آن همدم ، همان كردار تو در جهان است . عرض كردم : اى پيامبر خدا دوست دارم اين گفتار گرانمايهء شما در چند سطر به نظم در آيد كه ما بدان بر ساير عرب بباليم ، و آن را حفظ نمائيم ، و در محفظهء سينه مان ذخيره سازيم . پيغمبر صلى الله عليه و آله به شخصى فرمود : تا حسّان بن ثابت را بياورد ، گويد : من مىانديشيدم كه اشعارى بسرايم كه مضمونش اين پند

79