باب 228 - معنى كواشف ، دواعى ، بغايا ، ذوات الازواج 1 - محمّد بن فيض گويد : از امام صادق عليه السّلام در مورد « متعه » ( زنى را به نكاح موقّت در آوردن جهت انتفاع و لذّت بردن چند روزه ) پرسيدم . فرمود :
اشكالى ندارد اگر آن زن شناختى از ولايت ائمّه عليهم السّلام داشته باشد . گفتم :
فدايت شوم اگر شناختى نداشت چطور ؟ فرمود : مسأله ( ولايت يا متعه ) را بطور واضح بر او عرضه بدار اگر پذيرفت پس با او ازدواج كن و اگر به گفتهء تو راضى نشد با او كارى نداشته باش ، و بر حذر باشيد از « كواشف ، و دواعي و بغايا ، و ذوات الأزواج » عرض كردم : « كواشف » كدامند ؟ فرمود : زنهاى رسوائى كه خانه هايشان را مىدانند و براى زنا به نزد آنها مىروند . گفتم : « دواعي » چه كسانيند ؟ فرمود : زنهائى هستند كه مردان را بخود فرا مىخوانند و به فساد معروفه‌اند . عرضه داشتم : پس « بغايا » چه كسانى هستند ؟ فرمود : فاحشه‌هاى معروفه به زنادادن . پرسيدم : « ذوات الأزواج » كيانند ؟ فرمود : زنانى كه بر غير شريعت مقدّس طلاق داده شده‌اند .

65