62 - شريح بن هانى گويد : امير المؤمنين عليه السّلام از پسرش حسن بن على عليهما السّلام پرسيد و فرمود : پسرم خرد چيست ؟ گفت : آنكه دل تو نگهدارندهء چيزى باشد كه در آن وديعه نهاده اى .
فرمود : حزم ( هوشيارى ، دورانديشى ) چيست ؟ پاسخ داد : آنكه منتظر فرصت باشى ، و در امور خيرى كه برايت ممكن است شتابورزى فرمود :
بزرگوارى چيست ؟ گفت : عفو و تحمّل لغزش ديگران ، استوار نمودن زندگى بر شالودهء خويهاى ارزنده . فرمود : بخشندگى و بلند نظرى در چيست ؟ پاسخ داد :
بر آوردن نياز درخواستكننده و بخشش دسترنج خود . فرمود : خساست چيست ؟
گفت : اينكه اندك را زياد بدانى ، و آنچه را در راه خدا داده اى ، تلف شده پندارى .
فرمود : « رقّه » : پستى و بردگى چيست ؟ ( در نسخهء بحار الأنوار « دقّة » . و در تحف العقول « الدّنيّه » ضبط شده است ) گفت : كوته بينى و درخواست نمودن چيز كم ، و دريغ داشتن از چيز اندك .
پرسيد : خود را به رنج و مصيبت انداختن چيست ؟ پاسخ داد : تمسّك به كسى كه تو را ايمن نمىسازد ، و كنجكاوى در چيزى كه برايت سودى ندارد .
فرمود : جهل چيست ؟ گفت : پريدن بر روى مركب پيش از مهارت يافتن

426