و بريدن چيزى و باز داشتن است .
« سحقا » : دور باد .
« زحزحوها » : كنار زدند او را ، جابجا كردند .
« رواسى » : ريشه‌هاى ثابت ، كوهها و « قواعد » نيز بهمان مفهوم مىباشد .
« طبين » : دانايان .
« و ما نقموا من أبي حسن » : چه چيز را نپسنديدند بر او .
« تنمّره » خشمگينى او ، گفته مىشود : « تنمّر الرّجل » هر گاه مرد خشمگين شود ، و او را به پلنگ تشبيه نمود .
« تكافوا » از يارى او دست كشيدند .
« الزمام » مثلى است در اين مورد .
« لاعتلقه » هر گاه آن را بدست مىگرفت .
« سجح » : آسان و هموار رفتن .
« لا يكلم » زخمى و خونى نمىشد .
« و الخشاش » چوبى را كه در بينى شتر مىكنند .
« و لا يتعتع » : بىميل نبود و پريشان نمىشد .
« المنهل » : سرچشمه ، سير آب .
« النمير » : آب روان پاكيزهء بسيار روشن ، هميشه جوشان از چشمه .
« فضفاض » : فراوان .
« الضفّتان » : دو طرف جوى .
« بطان » جمع « بطين » : شكم بزرگ پرخور . « غير متحلّ منه بطائل » : از مالشان براى خود چيزى نمىگرفت ، نه كم و نه زياد .
« الا بغمر الماء » : با كاسه اى مىآشامد و « غمر » كاسهء كوچك مىباشد .
« و ردعه سورة الساغب » : يعنى از آن مىخورند به اندازه اى كه شدّت گرسنگى را برطرف سازد .
« الذّنابى » پرهائى كه پشت دم قرار دارد .
« قوادم » :

337