نيست كه زكات ندهد ، مگر اين كه خداوند ، او را در قيامت بر سرزمين پست و هموار نگهدارد ، كه هر سم دارى از رويش بگذرد ، و هر نيش دار زهر آلوده اى نيشش زند ، و هيچ دارندهء درخت خرما يا مويى يا صاحب زراعتى نيست كه از دادن زكات خوددارى ورزد ، جز آنكه خداوند گوشهء زمين آن را تا زمين هفتم بر او طوقى سازد ، و تا روز قيامت در چنين وضعى باقى بماند . أصمعى گويد : « قاع » مكانى است هموار كه بلندى و پستى ندارد ، أبو عبيد گفته : و همچنين « قيعه » است ، كه خداوند تبارك و تعالى فرموده : * ( كَسَرابٍ بِقِيعَةٍ ) * ( چون سرابى است در زمين هموارى - نور 24 : 39 ) و « قاع » جمع آن است ، خداوند عزّ و جلّ فرموده : * ( فَيَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً ) * ( آنگاه پستى و بلنديهاى زمين را چنان هموار گرداند - طه 20 : 106 ) و « قرقر » نيز به معنى هموار است ، و گفته شده : « بقاع قفر » بيابان بىآب و علف است ، و روايت مىشود : « بقاع قرق » بيابان هموار است ، كه هم معنى با « قرقر » مىباشد ، شاعر گفته :
گويا دستهاى آن زنها در سرزمين هموار است ، دستهاى دوشيزگان كه برگ بر گل گيرند « و الشّجاع الأقرع » ( شرح : گويا تفسير اين دو لفظ از قلم افتاده و ما معنى آن را در ترجمهء متن آورديم ) .

290