مرگ دارد ، چگونه شادمانى مىكند ! و از كسى كه يقين به جهنّم دارد ، چگونه مىخندد ! و از آن كس كه دنيا و بازيهاى آن را با اهلش مىبيند ، چگونه به آن اعتماد مىكند ؟ و از آن كس كه به سرنوشت عقيده دارد ، چرا تلاش بىمورد مىكند ، و از شخصى كه عقيده به حساب قيامت دارد ، چرا براى سراى جاويدان تلاش نمىكند ؟
عرض كردم : يا رسول الله در آيه‌هاى قرآنى كه به شما نازل گرديده ، از آنچه در صحف ابراهيم و موسى بوده چيزى در دسترس ما هست ؟ فرمود : اى ابا ذرّ آيات سورهء أعلى ( 87 ) را بخوان كه مىفرمايد : * ( قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّه فَصَلَّى بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَياةَ الدُّنْيا ، وَالآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقى ، إِنَّ هذا لَفِي الصُّحُفِ الأُولى ، صُحُفِ إِبْراهِيمَ وَمُوسى ) * ( هر آينه رستگار گشت كسى كه تزكيهء نفس كرد و آن كس كه پروردگار خود را به ياد آورد ، پس نماز گزارد ، چنين است كه شما آدميان زندگانى دنيا را برگزيديد با آنكه سراى آخرت بهتر و پاينده تر است ، مسلَّما اين سخن در نامه‌هاى نخستين و صحيفه‌هاى پيشينيان است ، صحيفه‌هاى ابراهيم و موسى - اعلى 87 : 15 تا آخر سوره ) . عرض كردم : اى رسول خدا مرا پندى دهيد ! فرمود : سفارش مىكنم تو را به پروا داشتن از خدا كه سر آمد تمامى كارهايت باشد ، عرضه داشتم : بيشتر

287