باب 14 - معنى شادمانى و خشم خدا 1 - حمزة بن ربيع گويد : شخصى برايم گفت : در انجمنى در محضر امام باقر عليه السلام حضور داشتم كه عمرو بن عبيد وارد شده عرض كرد : فدايت گردم - خداوند كه فرموده : * ( وَمَنْ يَحْلِلْ عَلَيْه غَضَبِي فَقَدْ هَوى ) * ( خشم من بر هر كس فرود آيد به يقين خوار و تباه خواهد شد - طه : 81 ) مراد از غضب در اين آيه چيست ؟
فرمود : اى عمرو سزاى گناه و كار بد كسى را دادن است ، زيرا بدون شك هر كس بگويد خدا بواسطه خشم گرفتن دگرگون گشته يعنى از حالتى به حالت ديگر در مىآيد ، او را به صفت و خوى آفريده شدگان تعريف كرده است كه متغيّر مىشوند ، در صورتى كه خداوند را نه چيزى برآشفته مىسازد و نه چيزى خوشحال مىنمايد .
2 - احمد بن أبى عبد الله از پدرش مرفوعا از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه آن حضرت در تفسير آيهء شريفه : * ( فَلَمَّا آسَفُونا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ ) * ( چون

41