باب 171 - معنى دوروئى و دو زبانى 1 - أبو شيبه گويد : امام باقر عليه السّلام فرمود : چه بد بنده ايست آنكه دورو ، و دو زبان باشد ، در مقابل برادر دينيش زبان به تملَّق و چاپلوسى گشوده ، و در پشت سرش با بدگوئى از او گوشتش را بخورد و آبرو و شرف وى را ببلعد ، اگر كه وى به نعمتى رسد ( هديه و ارمغانى به او داده شود ) ، حسد ورزد ، و اگر گرفتار شود ياريش نكند .
2 - عبد الله بن أبى يعفور گويد : از امام صادق عليه السّلام شنيدم ، مىفرمود : هر كس كه با مردم با چهره اى برخورد كند و در پشت سر آنان با چهره اى ديگر از آنان عيب گوئى نمايد ، روز رستاخيز به محشر آيد در حالى كه دو زبان آتشين دارد .

407