چهارم - بردبارى ابراهيم ، كه در فرمودهء خداوند عزّ و جلّ به آن اشاره شد :
* ( إِنَّ إِبْراهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاه مُنِيبٌ ) * ( البتّه ابراهيم بردبار و خدا ترس و بازگشتكنندهء به خدا بود - هود 11 : 75 ) .
پنجم - سخاوت او ، كه در ضمن سرگذشت مهماننوازى او از فرشتگان در اين آيه * ( هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ الْمُكْرَمِينَ ) * ( آيا جريان مهمانان گرامى ابراهيم به تو رسيده است - ذاريات 51 : 24 ) بازگوكنندهء بخشندگى و بلند طبعى اوست .
ششم - دورى و ترك خويشاوندان خود ، چنان كه خدا فرموده : * ( وَأَعْتَزِلُكُمْ وَما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ الله ) * ( من از شما و آنچه را كه بجز خدا مىخوانيد و مىپرستيد كناره گيرى مىكنم - مريم 19 : 48 ) .
هفتم - امر بمعروف و نهى از منكر نمودن او ، كه در اين آيه بيان شده : * ( يا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ ما لا يَسْمَعُ وَلا يُبْصِرُ وَلا يُغْنِي عَنْكَ شَيْئاً يا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جاءَنِي مِنَ الْعِلْمِ ما لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِراطاً سَوِيًّا يا أَبَتِ لا تَعْبُدِ الشَّيْطانَ إِنَّ الشَّيْطانَ كانَ لِلرَّحْمنِ عَصِيًّا يا أَبَتِ إِنِّي أَخافُ أَنْ يَمَسَّكَ عَذابٌ مِنَ الرَّحْمنِ فَتَكُونَ لِلشَّيْطانِ وَلِيًّا ) * چنان كه از اين آيات بر مىآيد ، در مقابل پدر خود چنين مىگويد : اى پدر ، چرا ( خدا را رها كرده و ) مجسّمه هايى كه چشم و گوش ( و حسّ و هوشى ) ندارند و

296