دوستان مخلص من ، و روشنگر راه كسى كه فرمانبردار من است مىباشد ، و او كلمه اى است كه پرهيزكاران پيوسته ملازم اويند ( حضرت اشاره به آيهء 26 از سورهء فتح نمود ) كسى كه او را دوست بدارد ، مرا دوست داشته و شخصى كه فرمانبردارى او را بكند مرا اطاعت نموده است .
باب 63 - معنى كلماتى كه خداوند حضرت ابراهيم را به آن آزمود و او به خوبى از عهده اش برآمد 1 - مفضّل بن عمر گويد : از امام صادق عليه السلام پرسيدم در قول خداوند كه مىفرمايد : * ( وَإِذِ ابْتَلى إِبْراهِيمَ رَبُّه بِكَلِماتٍ ) * ( و بياد آر هنگامى كه ابراهيم را پروردگارش به كلمات دچار آزمايش نمود - بقره 2 : 124 ) كلمات چه بودند ؟
فرمود : همان كلماتى بود كه حضرت آدم از پروردگارش فرا گرفت و خدا را به آن خواند كه توبه اش را بپذيرد ، خدا هم توبه اش را قبول كرد . و آن اين بود كه گفت : « پروردگارا از تو درخواست مىنمايم بحقّ محمّد و على و فاطمه و حسن و

290