رحمت خود گردان . آنگاه خداوند توبهء ايشان را پذيرفت زيرا كه او بسيار توبه پذير و مهربان است ، و بعد از آن همواره پيامبران اين امانت را نگهدارى مىنمودند ، و اوصياء خود و مخلصان از امتهاى خويش را از اين امانت آگاه و با خبر مىساختند ، پس أبا داشتند كه امانت را به ناحقّ برداشته ( و به خود نسبت دهند ) و مىترسيدند كه براى خويش ادّعاى آن مقام را بنمايند ، و آن شخص شناخته شده بنا حق آن را تصرّف كرد ، و تا روز بازپسين ريشهء هر ستمگرى از اوست ، و اين است تفسير قول خداى عزّ و جلّ * ( إِنَّا عَرَضْنَا الأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَالأَرْضِ وَالْجِبالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَأَشْفَقْنَ مِنْها وَحَمَلَهَا الإِنْسانُ إِنَّه كانَ ظَلُوماً جَهُولًا ) * ( ما ، امانت را بر آسمانها و زمين و كوههاى عالم عرضه داشتيم ، آنها از برداشتن آن ابا كردند ، و از آن واهمه و ترس داشتند امّا بشر آن را حمل نمود .
( قدر خود را نشناخت و از آنچه شايستهء حمل اين امانت بود كوتاهى كرد ) آرى او بسيار ستمكار و ناتوان بود - احزاب 33 : 72 ) .
2 - ابو بصير گويد : از امام صادق پرسيدم « امانت » در اين آيه * ( إِنَّا عَرَضْنَا الأَمانَةَ عَلَى ) * . . . جَهُولا چيست ؟ فرمود : امانت همان ولايت است ، و انسان ( كه

260