كه به جاى گندم روئيده است ، و سرانجام چون از آن درخت خوردند ( بادى وزيد ) حلَّه‌ها و لباسها و زيورها به هوا بلند شد و آنان لخت مانده و ناچار از برگ ( درخت ) بهشت بر روى عورت خود نهادند ، و خدا به ايشان خطاب فرمود : آيا شما را از نزديك شدن به اين درخت منع نكردم ، و نگفتم شيطان براى شما دشمنى است آشكار ( كه دشمنى خود را بروز خواهد داد ) ؟ عرض كردند : پروردگارا ما ( در پيروى شيطان ) بخود ستم كرديم و اگر تو ما را نبخشى و به ما رحم نكنى حتما از زيانكاران گشته‌ايم . فرمود : فرود شويد از پناه من ، آن كس كه فرمان مرا نبرد شايسته نيست كه در بهشت مجاور من باشد ، آنگاه ( به زمين ) فرود آمدند ، و آنان را به حال خود رها كرد تا بروند و روزى خود را به دست آوردند .
و چون خدا اراده نمود كه توبه شان را بپذيرد ، جبرئيل نزد ايشان آمده و گفت : بىترديد شما بر نفس خويش ستم نموديد ، و مقام كسانى را طلب كرديد كه خدا آنان را بر شما برترى داده است ، و كيفرتان همان بود كه از جوار خدا بر زمين فرود آئيد ، حالا به حق آن نامهائى كه بر گوشهء عرش مشاهده نموديد از پروردگار خود بخواهيد تا توبهء شما را بپذيرد . پس آنان چنين گفتند : خداوندا از تو مىخواهيم به حق آنان كه ارجمندترين آفريدگان در نزد تويند : محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين و ائمه عليهم السّلام توبهء ما را قبول فرما ، و ما را مشمول

259