نام محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين و بقيّهء امامان بعد از ايشان - صلوات الله عليهم - به نورى از أنوار خداوند جبّار بر ساق عرش نگاشته شده است ، عرض كردند : بار الها صاحبان اين منزلت چه بسيار گراميند و در درگاهت ! و چقدر محبوبند نزد تو ! و چه بزرگ و شرافتمندند در آستان تو ! خداوند جلّ جلاله فرمود :
آرى چنين است ، و اگر بخاطر ايشان نبود شما را خلق نمىكردم ، آنان خزانه دار دانش منند ، و مورد اعتماد من جهت سپردن رازهايم هستند ، مبادا با ديدهء رشك و حسد به آنان بنگريد ، و آرزوى منزلت و جايگاه رفيع آنان در پيشگاه مرا در سر بپرورانيد ، كه با سرگرم شدن به چنين تمنّائى غافل خواهيد گشت و با گام نهادن در حريم منع من دچار عصيان شده ، و از ستمكاران ( به نفس خود ) خواهيد بود .
گفتند : پروردگارا ستمكيشان كيستند ؟ فرمود : آنان كه بناحق مدعى مقام ايشان شوند . عرض كردند : خداوندا چنان كه درجهء آن بزرگواران را در بهشت ديديم ، جايگاه ستمكاران به آنان را در جهنم نيز به ما نشان ده ، پس ايزد متعال به آتش دوزخ دستور داد تا انواع سختى و شكنجه را كه در آن است در معرض ديد ايشان قرار دهد ، سپس فرمود : جايگاه ستمكاران به آنان كه به دروغ منزلت ايشان را به خود نسبت مىدهند ، در پائينترين طبقات اين جهنم است ، ( هر چه بكوشند تا از

257