كه از آن حضرت پرسيده شد : تفسير اين آيه چيست ؟ * ( ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِه وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ الله ) * ( آنگاه اين كتاب الهى را به برخى از بندگانى كه برگزيده‌ايم به ارث داديم ، از ميان ايشان گروهى بر خود ستم كنند ، و جمعى ميانه رو هستند ، و بعضى به اذن پروردگار به سوى خوبيها شتابانند - فاطر 35 : 32 ) فرمود : « ظالم » پيوسته گرد هوسبازىهاى خويش مىگردد ، « مقتصد » دور خواسته‌هاى خود مىچرخد ( و در تصحيح عقايدش تلاش مىنمايد ) و « سابق » مقاصد خود را بكلى به كنارى گذاشته و همواره آهنگ رضاى خداى خويشتن را دارد ، ( و جز به رضاى پروردگار به چيز ديگرى نمىانديشد ، مرحوم مجلسى در اين زمينه بيانى دارد ، به بحار جديد مجلَّد 23 : 214 مراجعه شود ) .
2 - جابر جعفرى گويد : از حضرت باقر عليه السلام پرسيدم : معنى * ( « ثُمَّ أَوْرَثْنَا - » ) * ( همان آيهء قبل ) چيست ؟ فرمود : ستمكار بخود از فرزندان پيغمبر آن كسى است كه حقّ امام را نشناسد ، و ميانه رو آن شخصى است كه حق امام را شناخته و به آن معتقد گرديده باشد ، و شتابندهء به نيكيها به اذن خدا امام است و ( جملهء پايانى آيهء

247