( در اين قرآن چيزى را فرو گذار ننموده‌ايم - انعام 6 : 38 ) و در آخرين سفر حجّ پيغمبر صلى الله عليه و آله كه سال آخر زندگى آن بزرگوار نيز بود و حجّة الوداع ناميده شد ، پس از اينكه در غدير خم به دستور خدا جانشين خود را معرفى كرد ، و اين آخرين فريضهء الهى را به مردم ابلاغ نمود : خداوند به او اين گونه وحى فرمود : * ( الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلامَ دِيناً ) * ( امروز دينتان را كامل و نعمتم را بر شما تمام كردم و خشنود گشتم كه اسلام آئين شما باشد - مائده : 3 ) بنا بر مفهوم اين آيهء شريفه با ابلاغ مسألهء امامت على عليه السلام ، مجموعه فرائض تكميل شد ( و بعد از آن هيچ فريضه اى نازل نگرديد ) و پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله رخت از جهان نبست مگر آنكه دستورهاى دين و راههاى آگاهى و فهم واقعيّت آن را روشن ساخت و آنان را بر شاهراه حقّ قرار داد ، تا خود راه راستى و حقيقت را بيابند . و علىّ عليه السلام را به عنوان نشانگر راه حق به پيشوائى و امامت تعيين كرد ، هيچ يك از نيازهاى امّت را فرو نگذاشت مگر آنكه توضيح داد ، با اين همه هر كس گمان ببرد كه خداوند دين خود را تكميل ننموده ، كتاب خدا را صريحا نپذيرفته ، و كسى كه دست ردّ بر قرآن زند به آن نگرويده است . آيا مردم ارزش منزلت و مقام بلند آن را در ميان امّت پيامبر صلى الله عليه و آله مىدانند كه در بارهء آن نظر مىدهند ؟ تا روا باشد كه رأى قطعى نيز بدهند و بخواهند با ترتيب دادن انتخابات امام را برگزينند ؟ ( كه قطعاً پاسخ منفى است ) . روشن است كه امامت ارزشش بيشتر ، آگاهى از آن با اهميّتتر ، و مقامش والاتر و جايگاهش رفيعتر و

227