از نشستن بر آن بيمى به خود راه نمىداد ، شاعرى گفته است :
< شعر > اذا حلت بيوتهم عكاظا حسبت على رؤوسهم الغرابا < / شعر > هر گاه در عكاظ به خانه‌هاى آنان گام بگذارى چنين پندارى كه بوم بر سر آنها نشسته است . يعنى چنان آرامشى بر آنجا حكم فرماست كه جغدها به روى بامهايش مىنشينند و اينكه فقط جغد را نام برد ، چون از همهء پرندگان بيشتر خود را مواظبت مىنمايد ، « و لا يقبل الثناء الَّا من مكافىء » دوست مىداشت از كسى كه به درستى پيرو مقرّرات اسلام است نزد او ستايش گردد ، و از ستودن كسى كه اندك دوروئى و ضعفى در ديانتش بود جلوگيرى مىكرد و اهميتى به او نمىداد .
« اذا جاءكم طالب الحاجة » اگر درمانده اى از شما كمك خواست او را يارى دهيد و خواهشش را انجام دهيد . گفته مىشود : « رفدت رفدا » - « راء » در مصدرش صداى فتحه و در اسم مصدرش صداى كسره دارد - يعنى به آن هديه و بخشش قصد شده است .
پايان شرح و توضيح خبر ، و بر اين توفيق خداوند را بسيار سپاسگزارم .

212