و بخشيدم مالم را به برادران ناتنى خود و نيز كوبيدن بر فرق پهلوان مجدّ با كوشش .
« يسوق اصحابه » [1] اصحاب را جلو مىانداخت به جهت فروتنى و آنان را گرامى مىداشت ، و كسانى كه به جاى يسوق « يفوق » نقل كرده‌اند منظورشان آن بوده است كه آنان را از جهت ديندارى و بردبارى و فضيلت برترى مىداد ، « يفتر عن مثل حب الغمام » يعنى دو لبش را كه مىگشود ، دندانهاى بلورينش كه كنار هم چيده شده بود نمودار مىگرديد . « فررت الفرس » وقتى است كه دندانهايش را آشكار كنى ، « و فررت الرّجل عمّا في قلبه » هر گاه از راز دلش بپرسى و پرده بردارى .
« لكلّ حال عنده عتاد » « عتاد » بمعنى آماده بودن ، يعنى براى امور همانند آنها را مهيّا مىساخت ، و آنان كه « فلا يقيد من احد عثرة » « يقيد » را به دال روايت كرده‌اند ، معنايش اين است كه كسى كه به او بدى مىكرد از روى گذشت و بزرگوارى او را مىبخشيد ، هر گاه آن بخشش موجب ضايع شدن يكى از حقوق الهى نمىشد ، و يا كسى را كه متعبّد و اهل تقوى است ضايع و تباه نسازد و يا بصورت ضرورتى براى همگان در نيايد ، و آنكه « يقيل » را به « لام » روايت

[1] اين جمله در متن اصل حديث در اين كتاب نيست لكن در عيون اخبار الرّضا عليه السلام بلفظ « يتفقد اصحابه » آمده است .

209