مشخّص نكرده‌اند ، امّا از كتاب خود او بنام كمال الدّين ، و كتاب غيبت شيخ طوسى و فهرست نجاشى چنين بر مىآيد كه تاريخ ولادت او پس از فوت محمّد بن عثمان العمرى دومين نفر از سفراى چهارگانهء امام زمان عليه السّلام بسال 305 هجرى در اوائل سفارت ابي القاسم حسين بن روح ( سومين سفير از سفراى چهارگانه ) بوده است .
آنچه كه از سخنان بزرگان و دانشمندان در مورد تاريخ ولادت آن بزرگوار چنان كه گذشت برمىآيد ، و اوّلين روايت را خود او كه نسبت بخويشتن آگاه تر از ديگران است نقل مىكند ، از همهء آنها نتيجه گيرى مىشود كه ولادت آن بزرگوار بعد از سال 305 بوده ، و چه نيكو ولادتى و نيكوتر مولودى بوده است كه بدعاى امام زمان عليه السّلام زاده شد [1] و سود او و خير و بركتش همهء مردمان را فراگرفت ، و بهمين لحاظ بود كه شيخ بزرگوار ( صدوق ) همواره افتخار مىكرد و مىفرمود : من بدعاى امام زمان عليه السّلام زاده شدم .
وفات مؤلَّف و آرامگاه او - رحمه الله - :
او در سال 381 هجرى در حالى كه بيش از هفتاد سال از عمر پر ثمرش مىگذشت چشم از جهان فروبست ، آرامگاه او در شهر رى بفاصلهء كوتاهى از مرقد حضرت عبد العظيم حسنى - رضى الله عنه - و در كنار باغ طغرل در باغچهء مصفّائى قرار گرفته ، و داراى بقعه و بارگاهى است كه در عين سادگى ، از شكوهى روحانى برخوردار است و مردم به زيارت آنجا رفته و بدان تبرّك مىجويند .
* ( وَسَلامٌ عَلَيْه يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا ) *

[1] شرح ماجراى آن اين است كه على بن موسى بن بابويه ( پدر شيخ صدوق ) دختر ( محمد بن موسى بن بابويه ) عموى خود را به همسرى اختيار كرده بود ولى از او فرزندى نداشت ، لذا به حسين بن روح - رضى اللَّه عنه - نوشت كه از امام زمان عليه السلام خواهش كند كه برايش دعا فرموده و از خداوند بخواهد فرزندانى فقيه باو عطا فرمايد ، سپس از ناحيهء مقدّسه پاسخ رسيد كه للَّه تو از همسر كنونى خود داراى فرزند نخواهى شد ، لكن بزودى صاحب كنيزى ديلمى ميشوى و از او داراى دو پسر كه فقيه شوند خواهى گرديد .

2