صلى الله عليه و آله به آن بزرگوار همچون مرتبهء هارون باشد نسبت به موسى در حال زندگى موسى ، ( و معلوم است كه مشهور ترين نسبتهاى هارون خلافت او بر امّت موسى بود در غيابش چنان كه گفت : « * ( اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي ) * » ) و از اينجا ثابت گرديد كه بايد امير المؤمنين هم بعد از رسول خدا صلى الله عليه و آله خليفهء او بر مسلمين باشد ( اين غير از معناى پيغمبرى است كه استثنا شده ) و فرمانبردارى از او بر مسلمانها لازم است ، و ثابت مىشود كه على داناترين و با فضيلتترين امّت است زيرا همهء اين مقامات براى هارون نسبت به موسى در دوران زندگانى موسى براى هارون ثابت و مسلَّم بوده است . اگر بگويند : شايد مقصود پيغمبر از كلمهء « من بعدى » ( پس از من ) اين باشد كه بعد از نبوّت من پيغمبرى نيست ، نه پس از رحلت من ( در اين صورت حديث متعرّض دوران پس از در گذشت رسول خدا صلى الله عليه و آله نمىباشد تا استدلال شما درست باشد ) ، در پاسخ گفته مىشود : لفظ « بعدى » در بسيارى از روايات ديگر كه مسلمانها از آن بزرگوار نقل نموده‌اند وجود دارد از جمله خبر « لا نبى بعد محمّد صلى الله عليه و آله » ، اگر چنين تأويلى روا باشد كه بگوئيم نبوّتى بعد از نبوّت آن حضرت نيست نه آنكه پيغمبرى بعد از وفات او نباشد ، جايز خواهد بود كه بعد از آن بزرگوار پيامبرانى باشند ، و اين بر خلاف قول مسلمانها است كه مىگويند با درگذشت خاتم انبياء محمّد صلى الله عليه و آله پروندهء نبوّت بسته شده است .

185