نسبت به موسى يگانه تر و قابل اعتمادتر بود ، و زمانى كه از قومش دور مىشد هارون را در ميان آنان خليفهء خود مىساخت ، و وسيلهء دريافت و باب علم موسى بود ، اگر پس از درگذشت موسى هارون زنده بود جانشين او مىشد ، و حديث منزلت همهء اين صفات و مرتبه‌ها را براى علىّ عليه السلام نسبت به پيغمبر صلى الله عليه و آله ثابت مىكند . و از منزلتهاى باطنى و معنوى كه هارون نسبت به موسى داشت لازم است آنچه را خرد تخصيص نمىزند ، - چنان كه برادرى نژادى را جدا ساخت - بايد همه اش براى علىّ عليه السلام نسبت به پيغمبر صلى الله عليه و آله باشد ، گرچه علم ما به آن دسترسى ندارد ، زيرا سياق حديث شامل همه چيز است .
و كسى نمىتواند بگويد ( كلمهء « من » براى تبعيض است ) پيغمبر با اين جمله بعضى از اين منزلتها را كه برشمرديد اراده كرده است نه همه را ، چون پاسخ او اين است كه از كجا ميدانى همان مقامى را كه تو قائلى پيغمبر صلى الله عليه و آله در نظر داشته ، شايد مقام ديگرى غير از آنچه مورد نظر توست را قصد نموده باشد و هنگامى كه معلوم نباشد چه مقامهايى را در نظر داشته همه اش باطل مىشود ، چون مفهوم آن ناقص ، و در آن صورت سخن پوچ و بىفايده اى خواهد بود ! و در گفتار پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله هرگز ياوه گوئى نيست ، و چون مسلَّم است سخن گفتن پيغمبر با ما آن است كه مقصود خويش را بما بفهماند و مطلبى

177