در صورتى كه آنها را فقط خود نقل نموده‌اند نه مخالفينشان ، مع ذلك قاطع عذر پنداشته و عليه مخالفين خود دليل گرفته‌اند . اكنون با استعانت از خداوند در توضيح آن ميگوئيم : اخبار دستهء اوّل ، از طريق ما و كسانى كه در مورد خلافت بلا فصل علىّ عليه السلام با ما هم عقيده نيستند ، ( هر دو ) روايتى از پيغمبر اكرم صلَّى الله عليه و آله به ما رسيده است كه آن حضرت ( در روز شنبه هجدهم ذى حجّه سال دهم هجرى در منطقهء وسيع و لم يزرعى در صحراى جحفه ، جايى كه راه حاجيان اهل مدينه و شام و مصر و عراق از يك ديگر جدا مىگرديد و آبگير معروفى است بنام غدير خمّ ) در حالى كه همهء مسلمين را گرد آورده بود ، ايستاد و به آنان چنين فرمود : اى مردم آيا من نسبت به مؤمنان حتّى از خودشان به مصلحتشان در امور و اقدام به آن سزاوارتر نيستم ؟ همه يك صدا فرياد برآوردند خدا گواه است ، آرى - تو سزاوارترى ، فرمود : بنا بر اين هر كس كه من مولاى اويم ، علىّ نيز مولاى اوست ، بار خدايا دوست بدار هر كه علىّ را دوست بدارد ، و دشمن بدار هر كه او را دشمن بدارد ، و يارى فرما آن كس را كه او را يارى نمايد ، و خوار كن آن كس را كه از ياريش دست بردارد .
( اين بود خبرى كه شيعه و سنّى بر نقل آن اتّفاق دارند ، و اكنون مىپردازيم به اينكه اين خبر چگونه بر امامت دلالت دارد ) نخست نظرى مىافكنيم به معناى جمله به جملهء آن ، ابتدا به كلمهء « اولى » كه در آغاز فرمايش پيغمبر اكرم صلَّى الله عليه و آله « * ( النَّبِيُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ) * » هست و سپس به كلمهء « مولى » كه در جملهء بعد از آن يعنى « من كنت مولاه فعلىّ مولاه » مىباشد توجّه

156