موقع كودك بود و بازوانى درشت و كوتاه داشت آستينها را بالا زده و با بزرگ و كوچك از برادران و عموزاده‌هاى خويش كشتى مىگرفت بطورى كه با يك چرخش و بكار بردن فنّ خاصّى پشت آنها را بخاك مىبرد ، پدرش نيز او را تشويق مىكرد و مىفرمود : على پيروز شد بدين سبب او را « ظهير » ناميده‌اند . و نزد عرب « علىّ » ، جابر گويد : اهل اطلاع علَّتهاى گوناگونى را براى چنين نامگذارى بر آن حضرت ذكر كرده‌اند ، گروهى گفته‌اند : اين نام خاص آن جناب است و بر هيچ يك از فرزندان آدم ، نه در عرب و نه در عجم ، قبل از وى نهاده نشده بود ، فقط در ميان عربها رسم اين بود كه به فرزندان لايق خود مىگفتند : « اين پسرم علىّ است » ، و مقصودشان اين بود كه بلند مرتبه است ، نه آنكه نامش علىّ باشد ، و پيش از اين هم معمول نبوده است كه شخصى نام فرزند خود را علىّ بگذارد ، بلكه در زمان زندگى او « تيمّنا و تبركا » و همچنين بعد از آن حضرت عليه السلام نهادن اين اسم بر كودكان رايج شد .
عدهء ديگر گفته‌اند : بدين جهت وى را علىّ ناميده‌اند كه با هر كس پيكار مىكرد بر او پيروز مىشد .
جمع ديگرى گفته‌اند : علَّتش اين است كه در بهشت ارتفاع منزل آن حضرت از منازل سايرين بلندتر است حتى از منزل پيامبران ، و مقام و مرتبهء هيچ پيغمبرى بالاتر از مقام آن جناب نيست .

142