فرمود : امّا « الف » اشاره به « آلا » نعمتهاى خدا است ، و يك حرف از نامهاى او ، و « با » - بهجت - خرسندى خداست ، امّا « جيم » اشاره است به جنّت و شكوه و زيبائى خدا ، و « دال » دين خدا مىباشد ، امّا « هوّز » - ها - اشاره به هاويه يعنى ( دوزخ ) است و واى بر كسى كه در آن سرنگون گردد ، و « واو » يعنى واى بر دوزخيان ، و « زاى » زاويه و گوشهء جهنّم مىباشد ، و پناه بر خدا از عذابى كه در آن زاويه است ، يعنى گوشه‌هاى دوزخ . امّا « حطَّى » - حاء - فروريختن گناهان است از آنان كه در شب قدر آمرزش بخواهند ، همان شبى كه تا سپيده دم آن جبرئيل و فرشتگان به زمين فرود آيند . و امّا « طا » درخت طوبى است كه فقط مؤمنان از آن بهره مندند و چه سرانجام نيكى است طوبى ، درختى كه پروردگار با دست قدرت خويش نشانده و از روح خود در آن دميده است ، شاخ و برگش از فراز بهشت به چشم مىخورد ، زيور آلات و لباسهاى زينتى از آن بدست مىآيد و ميوه هايى از آن سرازير است به دهان بهشتيان . امّا « يا » - يد الله - يعنى نيروى خدا و دست لطف و قدرت او كه بر سر همهء آفريدگان است ( نه مانند دست بشر چنانچه گروه مجسّمه گويند ) منزّه و برتر است خدا از نسبتهاى نارواى كافران . و كلمن « كاف » آن ، كلام خدا است كه

104