سزاوارتريد از آدم عليه السّلام عرض كردند منزهى تو ما را دانشى نيست جز آنچه تو بما آموختى بدرستى كه تو بسيار دانا و حكيمى ، خداى تبارك و تعالى فرمود اى آدم خبر ده ايشان را بنام آنان چون آدم از نام حجج بفرشتگان خبر داد بمقام بزرك آنها در پيشگاه خدا واقف شدند و دانستند كه آنها سزاوارترند كه در زمين خليفه‌هاى خدا باشند و حجت بر آفريدگان او چون كه آنها را از ديدگان ملائكه پنهان داشت و فرشتگان را بوسيله ولايت و محبتشان بپرستش خود واداشت و بآنها گفت آيا بشما نگفتم من بغيب آسمانها و زمين داناترم و ميدانم آنچه شما آشكار كنيد و آنچه را شما نهان داريد ، حديث كرد ما را بدان احمد بن الحسن القطان گفت حديث كرد ما را حسين بن على السكرى گفت حديث كرد ما را محمد بن عماره از پدرش از امام صادق جعفر بن محمد عليه السّلام ، منظور اين دو حديث اينست كه خداى عز و جل فرشتگان را بعقيده بيك امر غائب بعبادت خود واداشت و چون صدر آيه راجع بخليفه است دنبال آنهم بايد راجع بخليفه باشد تا نظم سخن بر جا باشد و انتظام سخن دليل بر مقصود مىشود بلكه از اين نظر ميتوان مطلب را باجماع همه مسلمانان از عامه و خاصه ثابت كرد زيرا مخالفين اماميه در تفسير اين آيه گويند خدا همه اسماء را بآدم آموخت و بنا بر اين هم اسماء مخصوص ائمه در ضمن بحضرت آدم آموخته شده زيرا داخل در عموم اسماء ميباشند پس گفته ما مورد اجماع امت مىشود .
دليل بطلان قول انتخاب خليفه باختيار مردم ( 2 ) يكدليل روشن بر اينكه مقصود از اسماء در آيه اسماء ائمه است اينست كه بطور حتم چون ملائكه بسجده بر آدم رهبرى شدند منظور اين بود كه عبادتى كرده باشند و بايد در ضمن انجام اين عبادت حد اكثر فضيلت و ثوابى را كه ممكن است در آن موضوع باشد درك كنند خواه باعتبار همان وقت سجده باشد يا

90