تحقيق كرده است كه حديث صحيح در نزد متقدمين اصحاب كه مؤلفين كتب اربعه بودند بمعناى حديث مورد اعتماد بوده است كه صدور آن از معصومين بنظر آنها درست بوده گو اينكه در سلسله روايت آن ضعف وجود داشته است ولى به قرائن ديگر صحت آن را دانسته‌اند و بدان اعتماد كرده‌اند و به همين ملاحظه مراجعه برجال و رد و ايراد در رجال اسناد كتاب كمال الدين نتيجه اى ندارد و شايد مخالف نظر مؤلف در آيد و بناچار ما از اين ناحيه صرف نظر كرديم و حسن اعتماد بمؤلف را از روايت كتب رجال معتبرتر دانستيم .
البته در ضمن احاديث كتاب مضامين ضعيف و تواريخ غير منضبط يا خلاف تواريخ متداوله كم و بيش وجود دارد ولى چون بسيارى از چنين اخبارى را شيخ صدوق بحساب استشهاد و استدلال بمضامين مشتركه آنها كه متحد با اخبار معتبر ديگر هستند ذكر كرده است باين نقاط ضعيف و مورد اعتراض نظرى نيفكنده و ما هم در موقع ترجمه از نظر مؤلف پيروى كرديم و براى اينكه خوانندگان محترم را در ميدان يك مناقشاتى كه خارج از موضوع است وارد نكرده باشيم بتحليل و تجزيه اين گونه اخبار نپرداختيم روش شيخ در اين كتاب اينست كه بابى را عنوان ميكند و هدف آن باب را عنوان باب قرار ميدهد و هر چه اخبار در زير اين عنوان درج ميكند بحساب استفاده براى اثبات اين عنوانست و اگر در ضمن خبر مطالب ديگرى نقل شده مورد نظر نيست در صورتى كه يك خبر صحيح و قابل اعتماد براى اثبات عنوان وجود داشته باشد ذكر باقى اخبار جنبه تأييد دارد و بعلاوه اخبار بسيار نسبت بمضمون مشترك يك ديگر را تأييد ميكنند و در آن مضمون مشترك بحد قطع و تواتر ميرسند گو اينكه در هر كدام مضامين مخصوص يا غير صحيح هم وجود داشته باشد .
بتاريخ 16 و 2 و 1338 خورشيدى برابر 26 شوال 1378 - شهر رى محمد باقر كمره اى

70