موسى نهاد و او را امام نموده ، ابى عرضكرد يا رسول الله همه آنان هم وصف باشند و هم نسل و بهم ارث دهند و يك ديگر را معرفى كنند ؟ فرمود جبرئيل عليه السلام آنها را براى من توصيف كرده از طرف پروردگار جهانيان جل جلاله ، گفت آيا موسى هم دعائى دارد جز دعاى پدرانش ؟ فرمود آرى در دعايش ميگويد :
يا خالق الخلق و يا باسط الرزق و يا فالق الحب و النوى و يا بارئ النسم و محيى الموتى و مميت الاحياء يا دائم الثبات و يخرج النبات افعل بى ما انت اهله هر كس اين دعا را بخواند خداى عز و جل حوائج او را بر آورد و روز قيامت او را با موسى بن جعفر محشور سازد و خدا در صلب او نطفه طيبه زكيه مرضيه اى تركيب كرده و نزد خود او را على ناميده و براى خدا پسنديده است در خلق و در علم و حكمت و او را حجت شيعيان ساخته كه روز قيامت باو احتجاج كنند و دعائى دارد كه بآن دعا كند اللهم اعطنى الهدى و ثبتنى عليه و احشرنى عليه آمنا امن من لا خوف عليه و لا حزن و لا جزع انك * ( أَهْلُ التَّقْوى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ) * .
خدا در صلبش نطفه مبارك و طيبى تركيب كرده كه زكى است و مرضى و نامش را محمد بن على گذاشته او شفيع شيعه خود و وارث علم جد خود است يك نشانه پديدار و حجت آشكار دارد چون زائيده شود گويد * ( لا إِله إِلَّا الله ) * * ( مُحَمَّدٌ رَسُولُ الله ) * ( ص ) و در دعاى خود گويد يا من لا شبيه له و لا مثال انت * ( الله لا إِله إِلَّا ) * انت و لا خالق الا انت تفنى المخلوقين و تبقى انت حملت عمن عصاك و في المغفره رضاك هر كس اين دعا را بخواند براستى روز قيامت محمد بن على شفيع او باشد و براستى خداى -

382