9 - ترمذى و ابن ماجه و حاكم از ابى سعيد خدرى روايتى بدين طريق نقل كرده‌اند .
زيد العمى از ابى الصديق ناجى از ابى سعيد خدرى گويد ما ترسناك بوديم كه بعضى بدعتها پيش آيد از پيغمبر خدا صلَّى الله عليه و آله و سلم پرسش كرديم فرمود در امت من مهدى است خروج ميكند و پنج يا هفت يا نه سال زندگى كند ( شك و ترديد از زيد است ) گويد عرضكرديم كه آن چه باشد فرمود سالهائى باشد ، فرمود هر كسى نزد او آيد و گويد اى مهدى بمن عطائى كن ، تا بتواند حمل كند جامه او را با مشت پر كند اين لفظ از ترمذى است گفته است حديث حسن است و از طرق متعدد از ابى سعيد از پيغمبر صلَّى الله عليه و آله روايت شده و لفظ ابن ماجه و حاكم اين است :
در امت من مهدى خواهد بود اگر كوتاه پايد هفت سال است و گر نه نه سال امتم در دورانش نعمتى يابند كه هرگز مانند آن نعمت نداشته‌اند زمين خوراكيهاى خود را بدهد و چيزى از آن پس انداز نكند در آن روز مال [1] روى هم انبار است مانند خرمن هر كه برخيزد و گويد يا مهدى بمن عطا كن گويد برگير - انتهى زيد عمى را دارقطنى و احمد بن حنبل و يحيى بن معين صالح توصيف كرده‌اند احمد گفته است برتر از يزيد رقاشى و فضل بن عيسى است ولى ابو حاتم او را ضعيف شمرده است و در باره او گفته حديثش نوشته شود ولى حجت شمرده نشود ، در روايت ديگر يحيى بن معين در باره او گفته است چيزى نيست ، مره گفته است حديثش نوشته شود ولى ضعيف است ، جرجانى گفته است كه او متماسك باشد ، ابو زرعه گفته است قوى نيست ، حديثش واهى و ضعيف است ، ابو حاتم گفته است بدان مقام نيست با آنكه شعبه از او حديث كرده است ، نسائى گفته ضعيف است ، ابن عدى گفته است عامه آنچه روايت كرده و كسانى كه از آنها روايت نموده ضعيف هستند جز آنكه شعبه از او روايت كرده است و شايد شعبه از ضعيفتر از او روايت نكرده باشد .
10 - بسا گفته شده است كه اين حديث ترمذى تفسير آن حديثى است كه مسلم در صحيح خود از جابر روايت كرده است كه گفت رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود در آخر امت من خليفه اى باشد كه مال را با مشت عطا كند و آن را نشمارد و از حديث ابى سعيد است كه از خلفاء شما خليفه اى باشد كه مال را مشت كند مشت كردنى و از طريق ديگر از هر دو رسيده است كه فرمود در آخر الزمان

[1] مقصود از كلمه مال خصوص پول طلا و نقره است و اين كنايه از وفور ثروت و اقتصاد عمومى است و از زهد و ترك دنيا كه طبع عمومى بشر خواهد شد و كسى در مقام پس انداز و ذخيره كردن نيست و اگر حرص و حس پس انداز در ميان نباشد كسى دنبال جمع درهم و دينار نميرود .

33