( 1 ) . . امام پنجم فرمود براستى خداى تبارك و تعالى از آدم عهد گرفت كه بدان درخت نزديك نشود چون وقتى آمد كه در علم خدا گذشته بود كه از آن درخت خواهد خورد عهد خدا را فراموش كرد و از آن خورد و اين گفتار خداى تعالى است ( در سوره طه آيه 115 ) هر آينه بآدم عهد كرديم پيش از آن ، فراموش كرد و استقامتى نداشت ، چون آدم از آن درخت خورد بزمين فرود آمد و هابيل و خواهرش دو قلو براى او زائيده شدند و قابيل و خواهر او هم دو قلو زائيده شدند سپس آدم هابيل و قابيل را فرمان كرد كه يك قربانى بگذرانند هابيل گوسفند دار بود و قابيل زراعت كار هابيل يك چيش بقربانگاه آورد و قابيل يك دسته زراعت چپش هابيل از بهترين گوسفندانش انتخاب شده بود و دسته زراعت قابيل پاك و خوب نبود ، قربانى هابيل قبول شد و از قابيل قبول نشد و اينست موضوع فرموده خداى عز و جل ( در سوره مائده آيه 27 ) بخوان براى آنها داستان دو فرزند آدم را براستى آنگاه كه قربانى پيش داشتند و از يكى قبول شد و از ديگرى قبول نشد تا آخر آيه و نشانه قبولى قربانى اين بود كه آتش او را ميخورد قابيل همت گماشت و براى آتش خانه اى ساخت و او اول كسى بود كه آتشكده ساخت و گفت من آتش را بپرستم تا قربانيم را بپذيرد .
سپس دشمن خدا ابليس بقابيل گفت قربان هابيل قبول شد و قربان تو قبول نشد اگر او را زنده گذارى فرزندانى آورد كه بفرزندان تو افتخار كنند قابيل او را كشت و چون نزد آدم بر گشت باو گفت اى قابيل هابيل كجا است گفت من نميدانم تو مرا نفرستاده بودى كه او را نگهدارى كنم آدم بجستجوى او رفت و كشته او را يافت فرمود لعنت باد بر تو زمين كه خون هابيل را پذيرفتى آدم چهل شب بر هابيل گريست و سپس از پروردگار عز و جل خود خواست كه يك پسر باو عطا كند و پسرى براى او زائيده شد و او راهبة الله

320