باب نهم در بشارت عيسى بن مريم عليه السلام ( 1 ) . . عبد الله بن سليمان كه مردى بود دانشمند و كتب آسمانى را خوانده بود ميگويد من در انجيل چنين خوانده‌ام اى عيسى در دستورات من جدى باش و آنها را بشوخى مگير اى پسر طاهر و طهر باكره بتول بشنو و فرمانبر باش من ترا بدون مردى از بطن مريم آفريدم تا نشانه اى باشى براى خداشناسى در ميان همه اهل جهان مرا بپرست و بس بر من اعتماد كن و بس كتاب انجيل را با دست توانا بگير و نزد مردم سوريه برو و آنها را بوجود پسرى شايسته مژده بده و هر كس در پيش تو است نيستش كن كه براستى منم آن خداى دائمى كه زوالى ندارم پيغمبرى را تصديق كنيد باين نشانه‌ها شتر سوار است زره بر تن دارد و تاجى كه عمامه است بر سر و نعلين در پا و عصا بر دست دو چشمش گشاده و گير است پيشانيش صاف است دو گونه اش درخشنده است بينى مباركش راست و قلمى است دندانهايش پيوسته است گردن او صاف و درخشنده است بمانند يك تنك نقره گويا از دو طرف گلوگاهش طلا موج ميزند يك رشته موى لطيف از سينه تا ناف مباركش كشيده شده شكم و سينه او مو ندارد و گندم گون است انگشتانش باريك و كف و قدم مباركش ستبر است چون بكسى متوجه شود همه روى مبارك را باو كند و چون راه رود سنگين و با وقار است و چنان به آرامى گام برميدارد كه گويا از پا سنك ميكند و از بلندى بسر سرازير مىشود چون در ميان جمعى آيد بر همه سربلندى دارد و عرق روى مباركش چون لؤلؤ رطب است و بوى مشكى از آن ميدمد پيش از وى كسى مانند او ديده نشده و نه بعد از او خوشبو است بسيار زن ميگيرد ولى فرزند از

265