بر صدق آنها ميكند ، خدا پرستان بآنها گويند شما آن خبر را اظهار كنيد تا بشما ثابت كنيم كه اين خبر دليل قطعى نيست و قطع عذر نميكند و اين شبيه جوابى است كه ما بصاحب كتاب مىداديم و بصاحب كتاب گفته مىشود كه طائفه بكرية و اباضيه از خوارج مدعى هستند كه پيغمبر ( ص ) نسبت بابى بكر نص صادر كرده و تو منكر گفته آنانى چنانچه ما منكريم امام صادق وصيت امامت باين دو پسر خود كرده باشد تو دليل خود را بيان كن و فرق خود را با بكريه و اباضيه روشن كن تا ما فرق خود را با آنكه نام بردى مثل تو بيان كنيم تو خود مدعى شدى كه جعفر بن محمد مذهب زيديه داشت و بآن معنى كه اماميه گويند مدعى مقام امامت نبود و مدعيان امامت محمد بن جعفر بن على بن محمد خلاف آنچه تو و اصحابت گوئيد ميگويند و از گذشتگان خود آن را روايت كنند فرق ميان ادعاى خود و آنان را بيان كن تا ما فرق بهترى ميان خود و مخالفين خود بيان كنيم و بانصاف باش كه براى تو بهتر است جواب ديگر از اعتراض صاحب كتاب زيديه ( 2 ) فرق ديگر اينست كه اصحاب محمد بن جعفر و عبد الله بن جعفر اقرار دارند باينكه حسين نص بر فرزند خود على كرده و او نص بر فرزندش محمد ( الباقر ) و محمد نص بر فرزندش جعفر ( الصادق ) و دليل ما بر اينكه جعفر نص بر موسى نموده بشخصه نه ديگران همان دليل آنها است بر اينكه حسين نص بر على نموده و بعد ذلك وقتى امام ظاهر باشد و شيعه نزد او رفت و آمد كنند حكمش ظاهر و معرفتش بدين روشن شود ما دريافتيم كه راويان اخبار و ناقلان آثار از امام موسى در مسائل حرام و

198