براى آن امتهاى گذشته آثار از ميان رفته دين را تازه كند و امت اسلامى مگر مخالفانى كه مورد توجه نبودند اتفاق دارند و ادله قطيعه آمده است كه خداوند پيغمبران را به محمد ( ص ) پايان داد و پيغمبرى بعد از او نخواهد بود و ما مىبينيم وضع اين امت روى برترى باطل بر حق و غلبه گمراهى بر هدايت است تا بجائى كه بسيارى از مسلمين معتقدند ديگر دار الاسلام وجود ندارد و همه دار الكفر شده و هيچ كدام از مقررات اصولى اسلامى مانند موضوع امامت دستخوش فشار ظلم و تباهى نشده زيرا از زمان شهادت امام حسين ( ع ) نه از بنى اميه و نه از بنى عباس كه بر اكثر مردم حكومت كردند امام عادلى قيام نكرده با آنكه هم ما و هم زيديه و معتزله و اكثر مسلمين معتقدند كه امام بايد ظاهر العداله باشد ولى امت در طول تاريخ زير دست حكومتهاى جور گذرانيده كه با آنها بازى كرده‌اند و در اموال و ابدانشان بر خلاف حكم خدا دستور داده‌اند و اهل فساد بر اهل حق غلبه داشته و اتحادى در مسلمين نبوده و ميبينيم اختلاف ميان طبقات امت اسلامى بجائى رسيده كه همديگر را تكفير ميكنند و لعن ميكنند و از هم بيزارى ميجويند ، باخبار رسول خدا كه مراجعه ميكنيم ميفرمايد زمين پر از عدل و داد مىشود پس از آنكه پر از ظلم وجور شده و اين بوسيله يكى از خاندان او است . اين حديث دلالت دارد كه قيامت بر پا نشود تا پس از آنكه زمين پر از عدل و داد شده است ، اين دينى كه نسخ و تبديل ندارد بايد ناصرى پيدا كند كه خداى عز و جل باو كمك كند چنانچه انبياء و رسلى را كه بتجديد شرايع و رفع اعمال ستمكاران ميفرستاد كمك ميكرد و لازمست كه دلائل بر وجود كسى كه بدان چه وصفش كرديم قيام كند موجود باشد و مفقود نباشد ما همه اختلافات امم اسلامى را دانستيم و احوال همه فرق را بررسى كرديم و نتيجه اين بود كه

155