روايت كرده‌اند كه فرمود هر كسى دروغ بر من بندد عمدا نشيمنش پر از آتش است و چون هر دوى آنها گواه امامت پدرشان هستند و درست است كه از اهل بهشتند و بشهادت خود پيغمبر واجب است تصديق آنها زيرا اگر در گواهى بر امامت پدر خود دروغ گفته باشند اهل بهشت نباشند و اهل دوزخ باشند حاشا بر آن دو زكى طيب صادق ، اكنون اصحاب جعفر يك خصوصيت بياورند كه در طرف آنها نباشد تا از آنها پذيرفته گردد و الا معنا ندارد يك خبر متواترى كه تهمتى در نقل و ناقل آن نيست ترك شود و خبرى كه در مظنه تهمت و تبانى بر كذب هست قبول شود با آنكه ناقلين آن خصوصيتى هم ندارند و هرگز كسى اين كار نكند مگر بيشعور و حيران باشد ، خدايت سعادت دهد خوب بنگر در آنچه بتو نوشتم مانند نگريستن كسى كه توجه بدين خود و انديشه براى معاد خود دارد و چشم حق بين با او است و بر حذر باش از سرانجام كفر و جحود با توفيق ان شاء الله تعالى اطال الله بقاءك و اعزك و ايدك و ثبتك و جعلك من اهل الحق و هداك له خدايت پناه باشد از آنكه در زمره كسانى باشى كه در اين دنيا بگمراهى در تلاشند و گمان ميبرند كار نيكوئى ميكنند و از كسانى كه شيطان بنيرنك و فريب و القاءات و وسوسه اش او را بلغزاند ، خدا جميلترين آنچه برايت ذخيره كرده بتو عطا كند ، جواب ابى جعفر بن قبه بنامه يكى از اماميه كه از او سؤالاتى كرده بود 1 - خدا تأييدت كند اينكه از پاره اى معتزله نقل كردى كه گمان كرده اماميه نص بر امام را واجب عقلى ميدانند دو وجه دارد اگر مقصودشان اينست نص بر امام پيش از آمدن رسل و اساسگذارى شريعت واجب عقلى است نادرست است و اگر مقصود اينست كه عقل دلالت دارد كه بايد بعد از پيغمبران عليهم السلام امامى باشد دليلش ادله قطيعه عقل است و نيز خبرى كه از امام رسيده .

147