قرآن مجيد قول خداى عز و جل است ( در سوره مؤمنون آيه 50 و قرار داديم پسر مريم و مادرش را آيه يعنى حجت و گفته خداى عز و جل براى ارميا هنگامى كه پس از صد سال مرگ او را زنده كرد ( در سوره بقره آيه 259 نگاه كن بخر خود و براى آنكه تو را براى مردم آيت قرار دهيم ، يعنى حجت ، خدا او را حجت بر خلق ساخت و آيه ناميد و چون نزد عموم مردم مسلمان امر غيبت امامى بعد از پيغمبر بوده بعض در موضوع آن باشتباه رفته و آن را عوضى تطبيق كرده‌اند .
[ انحرافات در مسأله غيبت ] [ انحراف عمر بن خطب ] ( 2 ) نخست اشتباهكار عمر بن خطاب بود كه چون پيغمبر ( ص ) وفات كرد گفت محمد ( ص ) نمرده بلكه چون موسى غايب شده از امت خود و بزودى ميان آنها ظاهر مىشود چنانچه محمد بن قيس ، محمد بن كعب قرظى ، عمارة بن غريه ، سعيد بن ابى سعيد مقرى . عبد الله بن ابى مليكه و ديگران از مشايخ مدينه گفته‌اند كه چون رسول خدا ( ص ) وفات كرد عمر بن خطاب پيش آمد و مىگفت بخدا كه محمد نمرده و همانا چون موسى از ميان قوم خود غائب شده و پس از غيبت خود محققا ظهور مىكند و پى در پى اين گفتار را تكرار مىكرد تا مردم گمان كردند ديوانه شده ابو بكر در حالى كه همه مردم دور عمر جمع شده و از گفتارش در شگفت بودند پيش او آمد و گفت اى عمر بخود باز آى از اين سوگندى كه ميخورى نگران باش براستى خداى عز و جل در كتاب خود بما خبر داده ( در سوره زمر آيه 30 ) خطاب بپيغمبرش فرموده تو ميميرى و ايشان هم ميميرند ، عمر گفت اى ابو بكر راستى اين آيه در قرآن هست ؟ گفت آرى

110