ثابت شده كه صاحب الزمان ما در غيبت بحضرت موسى و انبياء ديگر كه غيبت داشته‌اند همانند گرديده براى آنكه غيبت امام زمان براى خاطر سركشان و طاغيانست بملاحظه مصلحتى كه در فصل اول آن را ياد آور كرديم و از ملاحظاتى كه گفتار مخالفان ما را در شبيه نبودن ائمه بانبيا و رسل باطل ميكند اينست كه رسولانى كه پيش از عصر پيغمبر ( ص ) ما بودند اوصيائشان مقام نبوت داشتند و هر وصى پيغمبرى كه پيش از زمان پيغمبر ما قائمقام حجت پيش از خويش بود از وفات آدم تا عصر پيغمبر ما ( ص ) پيغمبر بود چون وصى حضرت آدم شيث فرزند او كه هبته الله است در علم آل محمد ( ع ) و خود پيغمبر بود و مثل وصى حضرت نوح فرزندش سام كه پيغمبر بود و مثل حضرت ابراهيم كه اسحق پسرش وصى او بود و پيغمبر هم بود و مثل حضرت موسى كه وصيش يوشع بن نون پيغمبر بود و مثل حضرت عيسى كه وصيش شمعون الصفاء پيغمبر بود و مثل حضرت داود كه وصيش سليمان پسرش پيغمبر بود ولى اوصياء پيغمبر ما ( ص ) پيغمبر نبودند چون كه خداى عز و جل محمد ( ع ) را خاتم انبياء نمود و امتش را خاتم همه امم براى كرامت و برترى او پس انبياء و ائمه از نظر مقام وصايت هم شكل باشند چنان كه در اوصافى كه پيش گفتيم هم شكل باشند پيغمبر وصى است و وصى امام است و بنى امام است و بنى حجت است و امام هم حجت است در ميان همشكلان همشكلتر از ائمه و پيغمبران نخواهد بود و همچنين پيغمبر بما خبر داده است كه اوصياء گذشته و اوصياء او هم در كارهاى خود و پيش آمدها شبيه هستند چنانچه در داستان يوشع بن نون وصى حضرت موسى و صفوره دختر شعيب زن موسى ملاحظه مىشود با داستان امير المؤمنين وصى رسول خدا و عايشه دختر ابى بكر و در اينكه غسل دادن هر پيغمبرى بر وصى او بخصوص لازمست

105