در معرفت كتاب قائم مقام اوست و اينكه مردم بين آن دو جدايى افكنند مگر آنان كه خداى تعالى ايشان را حفظ كند و به هر دو متمسّك شوند و به واسطهء پيروى از هر دو از ضلالت و هلاكت برهند و پيامبر آن را از ناحيهء خداى تعالى ضمانت فرموده است زيرا پيامبر متكلَّف نبود و مجامله نمىكرد و تنها از وحى الهى پيروى مىنمود و كلام من تمسّك بهما لن يضلّ و انّهما لن يفترقا حتّى يردا علىّ الحوض از اين عموم استثناء نيست .
و دليل ديگر اين كلام اوست كه فرمود : به زودى امّت من هفتاد و سه فرقه شوند ، يك فرقهء آن ناجى و هفتاد و دو فرقهء ديگر در آتش است و آن فرقه‌اى را كه به كتاب و عترت متمسّك شود از هلاكت خارج ساخته و فرقهء ناجيه ناميده و فرموده است : هر كس به آن دو متمسّك شود هرگز گمراه نگردد .
و دليل ديگر اين كلام اوست كه در امّتش كسانى هستند كه از دين بيرون جهند همچنان كه تير از كمان بيرون جهد ، و آن كه از دين بيرون رفته باشد از كتاب و عترت مفارقت كرده است و با اين بيان به ما اعلام فرموده است كه در آنچه ميان ما بر جاى گذاشته است غنايى است كه خدا را از ارسال رسولان براى خلايق بىنياز ساخته است و عذر ما را قطع كرده و حجّت را بر ما تمام

575