اگر او را ظاهر سازد بيشتر مردم از حدود الهى در بارهء او تعدّى مىكنند و از اين رو مستوجب هلاكت خواهند بود و اگر ايشان را هلاك كند روا نبود چون ممكن است در اصلاب آنها مؤمنان باشند و اگر آنها را هلاك نكند روا نبود چون تعدّى به حدود الهى در بارهء امام كرده‌اند . از اين رو وقوع غيبت در چنين حالى واجب است و چنان كه در اصلاب آنها مؤمنى نباشد خداى تعالى او را ظاهر مىكند و دشمنانش را بر زمين فرو مىبرد و نابود مىسازد . آيا نمىبينى اگر زنى شوهردار زنا كند و باردار باشد سنگسار نمىشود تا آنكه وضع حمل كند و دو سال تمام نوزاد را شير دهد مگر آنكه كسى متكفّل شير دادن او شود ؟ همچنين است كسى كه واجب القتل باشد و در صلب او مؤمنى باشد ، كشته نمىشود تا آن مؤمن از صلب او جدا شود و كسى آن را نمىداند مگر آنكه از جانب علَّام الغيوب حجّت باشد و از اين رو است كه حدود الهى را جز امام اقامه نمىكند و به همين علَّت بود كه امير المؤمنين عليه السّلام جهاد با اهل خلاف را پس از رسول خدا به مدّت بيست و پنج سال ترك فرمود .
راوى گويد : به امام صادق عليه السّلام گفتم : چرا امير المؤمنين عليه السّلام در ابتدا با

541