از مرگ خود توشه‌اى به شما مىدهم : شما را به تقواى الهى و صلهء رحم سفارش مىكنم و بر شما باد كه نيكى كنيد كه آن نيكى عدد را بيفزايد و ريشه را نابود نسازد و شاخه را درهم نشكند ، شما را از معصيت خداوند و قطع رحم باز مىدارم كه با وجود آن اصل و فرعى ثابت نمىماند ، زبانتان را نگاه داريد كه زبان سرخ سر سبز مىدهد بر باد ، گفتار حقّ ، دوستى براى من باقى نگذاشته است ، گردنهاى شتر را منظور داريد و آن را جز در مواقع لازم بر زمين ننهيد كه در آن مهر دختران و مايهء جلوگيرى از خونريزى است و بر شما باد كه از ازدواج كردن با زنان احمق بپرهيزيد كه ازدواج با احمق پليدى و فرزند او تباه است ، اقتصاد در سفر حفظكننده‌تر است ، و كسى كه بر آنچه از دست داده اندوهگين نشود بدنش را صيانت كرده است و كسى كه به آنچه دارد قانع باشد خوشحال خواهد بود و پيش از پشيمانى بايد پيشى گرفت ، اگر در سر كارى باشم بهتر از آن است كه بر سر دم آن باشم ، كسى كه قدر خود را شناخت هلاك نشود ، و بىتابى نزد بلا آفت تجمّل است ، مالى كه بدان پند گيرى از تو زايل نشده است ، واى بر عالمى كه از جهل خود ايمن باشد ، تنهايى عبارت از رفتن بزرگان است ، امور وقتى پيش مىآيد با يك ديگر متشابه است و چون

397