و چون به نود سالگى رسيد چنين سرود :
< شعر > نود ساله ديگر عناندار نيست به بزم رقيبان ورا بار نيست فلك تير مىافكند بىامان به مردان عارى ز تير و كمان اگر تير افلاك مرئى بدى مرا تير نيكو و مرضى بدى < / شعر > و در يك صد و ده سالگى سرود :
< شعر > صد و ده اگر عمر يابى خوش است فزونش تو گويى كه مردمكش است < / شعر > و در يك صد و بيست سالگى سرود :
< شعر > به پيش از تباهى بسى زيستم چه مىشد كه جاويد مىزيستم < / شعر > و در يك صد و چهل سالگى سرود :
< شعر > دگر گشته‌ام از حياتم ملول چه گويم به اين مردمان سئول ؟
زمان غالب آيد به مردان مرد طويل است بر روزگاران امد شب و روز مىآيد و مىرود خلايق به دنبال خود مىبرد < / شعر >

381