رسولش از آن خشنود بوده‌اند متمكَّن و استوار و برقرار بوده و امنيّت در ميان امّت منتشر و خوف از قلوبشان رخت بربسته و شكّ از سينه‌هاى آنها مرتفع شده است ؟ آيا در عهد آن خلفاى سه‌گانه ؟ يا در عهد علىّ عليه السّلام كه مسلمين مرتدّ شدند و فتنه‌هايى برپا شد و جنگهايى بين مسلمين و كفّار به وقوع پيوست ؟
سپس امام صادق عليه السّلام اين آيه را تلاوت فرمودند : * ( حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جاءَهُمْ نَصْرُنا ) * . [1] و امّا عبد صالح - يعنى خضر - خداى تعالى عمر او را طولانى ساخته است ، ولى نه بخاطر نبوّتى كه براى وى تقدير كرده است و يا كتابى كه بر وى فرو فرستد و يا شريعتى كه به واسطهء آن شرايع انبياء پيشين را نسخ كند و يا امامتى كه بر بندگانش اقتداء به آن لازم باشد و يا طاعتى كه انجام دادن آن بر وى واجب باشد ( كه حضرت خضر پيامبر و يا امام نبوده است ) بلكه چون در علم خداوند گذشته بود كه عمر قائم عليه السّلام در دوران غيبتش طولانى خواهد شد ، تا بجائى كه بندگانش آن را به واسطهء طولانى بودنش انكار كنند ، عمر بندهء صالح خود را طولانى كرد تا از طول عمر او به طول عمر قائم عليه السّلام استدلال شود و حجّت

[1] - يوسف : 110 .

38