و چون سفرم نزديك شد و تصميم بر كوچ گرفتم ، بامدادى براى توديع و تجديد عهد به نزد او آمدم و مبلغى كه در اختيار داشتم و بالغ بر پنجاه هزار درهم بود تقديم ايشان نمودم و مسألت كردم كه آن را بپذيرد ، او تبسّمى كرد و فرمود :
اى ابا اسحاق ! آن را براى هزينهء بازگشت خود بردار زيرا سفرى طولانى و بيابانى وسيع در پيش دارى و از اينكه از آن إعراض كرديم محزون مباش ، زيرا شكر آن را مىگوئيم و يادآورى و قبول اين منّت را مىنمائيم ، خداوند در آنچه به تو ارزانى فرموده بركت عطا فرمايد و آن را مستدام بدارد و براى تو بهترين ثواب نيكوكاران و آثار مطيعان را درج كند ، و از خدا مىخواهم كه با بهرهء كافى و سلامتى كامل به نزد دوستانت برگردى و خداوند راه را برايت دشوار نسازد و در يافتن راه سرگردان نشوى ، تو را به خدا مىسپارم و إن شاء الله در سايهء لطف او باشى و ضايع و تباه نگردى .
اى ابا اسحاق ! ما به عوائد احسان و فوائد انعام او قانعيم و او ما را از يارى دوستانمان مصون داشته است فقط از آنها توقّع اخلاص در نيّت و نصيحت بىغرض و محافظت بر امر آخرت و تقوى و پاكدامنى و سربلندى داريم . گويد :

186