كرامتم را براى اوصياى تو لازم گردانيدم و ثوابم را براى شيعيان تو مقرّر داشتم ، گفتم : پروردگارا ! اوصياى من چه كسانى هستند ؟ ندا رسيد اى محمّد ! اوصياى تو بر ساق عرش نوشته شده است و من - در حالى كه در مقابل پروردگارم بودم - به ساق عرش نگريستم و دوازده نور ديدم و در هر نورى سطرى سبز بود كه نام هر يك از اوصياى من بر آن نوشته شده بود ، اوّل ايشان علىّ بن أبى طالب و آخر آنها مهدى امّتم بود ، گفتم : پروردگارا ! آيا آنها اوصياى پس از من هستند ؟ ندا آمد كه اى محمّد ! آنها اوليا و دوستان و برگزيدگان و حجّتهاى من بر خلايق پس از تو هستند و آنها اوصيا و خلفاى تو و بهترين خلق من پس از تو مىباشند ، به عزّت و جلالم سوگند كه به واسطهء ايشان دينم را چيره و كلمه‌ام را بلند مىنمايم و توسّط آخرين آنها زمين را از دشمنانم پاك مىگردانم و مشرق و مغرب زمين را به تمليك او در مىآورم و باد را مسخّر او مىكنم و گردنكشان سخت را رام او مىسازم و او را بر نردبان ترقّى بالا مىبرم و با لشكريان خود ياريش مىكنم و با فرشتگانم به او مدد مىرسانم تا آنكه دعوتم را آشكار كند و مردمان را بر توحيدم گرد آورد ، سپس ملكش را تداوم بخشم و روزگار را در اختيار اولياى خود قرار دهم تا روز قيامت فرا رسد .

481