الله نيست و بدانند كه ما بندگانى هستيم و نه خدايانى كه با او و يا در كنار او پرستيده شويم و گفتند : « لا إِله إِلَّا الله » و چون بزرگى منزلت ما را مشاهده كردند خدا را تكبير گفتيم تا ملائكه بدانند كه خدا بزرگتر از آن است كه بدو رسند و منزلت او عظيم است و چون عزّت و قوّتى را كه خداوند براى ما قرار داده است مشاهده كردند ، گفتيم :
« لا حول و لا قوّة إلَّا با لله العليّ العظيم » تا ملائكه بدانند كه هيچ قدرت و قوّتى جز به واسطهء خدا نيست و ملائكه گفتند : لا حول و لا قوة الَّا با لله ، و چون مشاهده كردند آن نعمتى را كه خدا بر ما ارزانى داشته و طاعت ما را واجب شمرده است گفتيم : « الحمد لله » تا ملائكه بدانند خداوند به واسطهء نعماتى كه بر ما ارزانى داشته است حقوقى دارد و ملائكه گفتند : الحمد لله پس به واسطهء ما به معرفت خداى تعالى و تسبيح و تهليل و تحميد او رهنمون شدند .
سپس خداى تعالى آدم عليه السّلام را آفريد و ما را در صلب او نهاد و به ملائكه فرمان داد كه به خاطر تعظيم و اكرام ما بدو سجده كنند سجدهء آنها براى خداى تعالى عبوديّت و بندگى و براى آدم اكرام و طاعت بود ، زيرا ما در صلب او بوديم ، پس چگونه ما افضل از ملائكه نباشيم در حالى كه همهء آنها به آدم سجده كردند .

479