امّا « اهل » عبارت است از نسل از فرزندان مرد و فرزندان پدر و جدّش كه به طور متعارف نزديك باشند ، امّا به فرزندان جدّ دور « اهل » نمىگويند ، آيا نمىبينى كه عرب به عجم « أهلنا » نمىگويد ، گرچه ابراهيم عليه السّلام جدّ هر دو است و در ميان عرب نيز « مضر » به « إياد » و « ربيعه » اهل ما نمىگويد و قريش نيز به ساير فرزندان مضر « أهلنا » نمىگويد ، و اگر جايز بود كه ساير قريشيان به واسطهء نسب اهل رسول اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم باشند ، همهء اولاد مضر و ساير اعراب نيز اهل او بودند . بنا بر اين اهل بيت هر مردى همان خويشان نزديك او هستند و اهل رسول - خدا صلَّى الله عليه و آله و سلَّم عبارت از بنى هاشم هستند ، نه ساير خاندانهاى قريش ، پس چون ثابت شد كه پيامبر اكرم فرموده است :
« إنّي مخلَّف فيكم ما إن تمسّكتم به لن تضلَّوا : كتاب الله و عترتي - أهل بيتي - » و پرسشگرى بپرسد كه عترت چيست ؟
مىگوئيم : پيامبر اكرم عليه السّلام خودشان آن را به « اهل بيتى » تفسير كرده‌اند . و در لغت نيز عترت درختى است كه بر در سوراخ سوسمار مىرويد ، هذلى گويد :
من به واسطهء شش بيت متفرّقى كه مانند گياه « عتر » پراكنده مىرويد ، نمىترسيدم كه بر خلاف ايشان قيام كنم . [1]

[1] شرح البيت في لسان العرب 4 / 538 .

456