عيسى عليه السّلام در ولادتش ظاهر گرديد و دلائلش را اعلان و شخص خود را اظهار و براهينش را هويدا نمود و نفسش را مخفى نمىساخت ، زيرا زمان او زمانه‌اى بود كه امكان ظهور حجّت الهى وجود داشت .
سپس او را نيز اوصيائى بود كه پس از وى آمدند و حجّتهاى خداى تعالى بودند ، ايشان نيز برخى عيان و برخى ديگر نهان بودند . تا هنگام ظهور پيامبر ما صلَّى الله عليه و آله و سلَّم فرا رسيد و خداى تعالى در قرآن كريم فرمود : « به تو نمىگويند مگر آنچه را كه به رسولان پيش از تو گفتند » [1] سپس فرمود : « اين سنّتى است كه براى پيامبران كه پيش از تو فرستاديم ، قرار داده‌ايم » [2] و از جمله چيزهايى كه به او گفته شده و بايستى در سنّت او باشد تا مطابق با سنّتهاى رسولان الهى باشد ، معيّن كردن اوصياى خود است ، همچنان كه پيامبران پيشين ، اوصياى خود را معيّن كرده بودند و پيامبر اكرم نيز اوصياى خود را معيّن فرمود و اعلام كرد كه آخرين ائمّه ، مهدىّ عليه السّلام است و اينكه او زمين را پر از عدل و داد مىكند ، همچنان كه پر از ظلم و جور شده باشد ، اين خبر را همهء امّت از پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم نقل كرده‌اند ، و اينكه عيسى عليه السّلام در هنگام ظهور مهدىّ عليه السّلام فرود مىآيد و پشت سر او نماز مىخواند ولادت اوصياء و مقامات آنها ، يكى پس از ديگرى ضبط

[1] فصلت : 43 .
[2] الاسراء : 77 .

45