غيبت سر آمد و ابراهيم عليه السّلام خود را معرّفى نمود و امر نبوّتش را علنى كرد و اظهار آنچه كه پشت سر انداخته بود واجب گشت ، زيرا خداوند اراده كرده بود كه حجّتش را اثبات كند و دينش را كمال بخشد . و آنگاه كه وفات حضرت ابراهيم عليه السّلام فرا رسيد ، او را اوصيائى بود كه حجّتهاى خداى تعالى در زمين بودند و به دنبال هم ، وصايت را از يك ديگر به ارث مىبردند ، و ايشان نيز آشكار و نهان بودند تا آنكه دوران موسى عليه السّلام فرا رسيد و فرعون نيز اولاد بنى اسرائيل را در جستجوى موسى - كه ذكرش شايع و خبر به دنيا آمدنش منتشر گشته بود - مىكشت و خداوند ولادت او را پنهان كرد و مادرش او را به دريا افكند ، و آنچنان كه خداى تعالى در كتابش از آن خبر داده كه « آل فرعون موسى را از دريا گرفتند » [1] و موسى در دامان فرعون پرورش يافت در حالى كه او موسى را نمىشناخت و همچنان اولاد بنى اسرائيل را در طلب موسى مىكشت . و داستان او بعد از آنكه دعوتش را اظهار كرد و خود را بديشان شناسانيد در كتاب خداى تعالى آمده است .
و چون وفات موسى عليه السّلام فرا رسيد ، او را اوصيايى بود كه حجّتهاى خداوند بودند . آنان نيز آشكار و نهان بودند تا هنگام ظهور عيسى عليه السّلام فرا رسيد و

[1] القصص : 7 .

44