ظهور مىكند .
و مقصود ما از قلب آن پاره گوشت درون سينه نيست ، زيرا از آن انتفاعى به اعضاى بدن نمىرسد ، بلكه مقصود از قلب ، آن جوهر لطيفى است كه خداى تعالى در آن پاره گوشت قرار داده است كه با چشم ديده نمىشود و لمس نمىگردد و چشيدنى نيست گر چه قلب مشاهده گردد و تنها مىتوان به واسطهء حاصل شدن قوّهء تميز و تدبير در جوارح بدن بدان علم حاصل كرد ، و حجّتى كه در اين پاره گوشت بر اعضا است و تكليف بر آنها متوجّه است [ تا وقتى است كه آن لطيفه موجود باشد و اگر آن لطيفه منعدم گردد تدبير اعضاء نابود شده و تكليف از آنها ساقط مىگردد و همچنان كه جايز است خداى تعالى به اين لطيفهء غائبهء از حواسّ بر اعضاء احتجاج كند ، جايز است كه بر خلايق به حجّت غائب از انظار آنها احتجاج نمايد ، به واسطهء اوست كه بلايا را از ايشان بگرداند و روزيشان دهد و باران رحمت بر آنها بباراند ، و لا قوّة الَّا با لله ] .

400